ترس شبانه کودکان و راه حل آن :

اول باید نظرم را در مورد جدا کردن اتاق کودک از والدین بیان کنم بهیچ عنوان موافق نیستم کودکی که قادر به انجام امور اولیه خود نیست مثلا اگر ملحفه ای روی صورت یا روی دهانش افتاد  قادر به پس زدن آن نیست یا پتوی روش کنار رفت  قادر نیست خود را بپوشاند و یا قادر به راه رفتن و صحبت کردن نیست  تنها و جداگانه در اتاق دیگری قرار گیرد حتی اگر آن کودک سالم باشد و از نظر سلامتی مشکلی نداشته باشد. بعضی والدین بخصوص آنهائی که تحصیل کرده اند یا به ظاهر ژست روشنفکرها را می گیرند از همان ابتدای تولد سعی دارند اتاق کودک را جدا کرده حتی کودک را با شیری غیر شیر مادر تغذیه نمایند باید گفت این خودخواهی بیمارگونه و نوعی جنایت است نسبت به کودک و حقوق کودک، باید کودکان زیر دو سه سال حتما در اتاق والدین و در کنار والدین باشند. و زمانی اتاق کودک را جدا می کنیم که کودکمان قادر به خوردن ، آشامیدن ، راه رفتن ، صحبت کردن و توالت کردن باشد . و از نظر روانی نیز آمادگی این استقلال را داشته باشد و آن هم با حمایت لازم. 

خانمی از کودکی خود تعریف می کرد زمانی که در سن کودکی بوده همیشه شبها نگران بوده و می ترسیده که دزدی بیاید و برادر کوچکش را ببرد و برای همین هم شبها تا صبح دست برادر کوچکش را می گرفته و در دست خود نگه میداشته ، یا سایه ها را سایه دزد تلقی می کرده است. در كودكان دو تا شش سال، تصورات با سرعت بسیار زیادی رشد می كنند. با آن‌ كه این تصورات بیشتر اوقات درباره اتفاقات خوب رخ می‌دهند، ممكن است همین تصورات، كودكان را از بسیاری رخدادها عصبی كنند یا سبب بروز ترس در آنها شوند زیرا روند فكری و ذهنی كودكان در این سنین، بسیار پیچیده و اثرپذیر است.

آنها درخلوت با خود می‌اندیشند: « اگه هیولایی در اتاق دختری بود كه دیشب مامان داستانش را تعریف می‌كرد، پس ممكن است در اتاق من هم هیولا باشه! »
یا اگر یكی از خواهران یا برادرانش از تاریكی بترسد احتمالا دلیل خوبی است كه او هم تصمیم بگیرد بترسد!

واكنش شما به ترس كودك
هرگز كودكتان را برای ترسش مسخره نكنید، تحقیرش نكنید یا برایش دلیل منطقی نیاورید
این كارها به او نشان می‌دهد شما خطری كه از نظر او بسیار واقعی است را درك نمی‌كنید و حتی ممكن است بیشتر احساس ترس كند چون احساس می‌كند شما نمی‌توانید از او محافظت كنید. به علاوه، مسخره كردن باعث می‌شود كه عزت نفسش را از دست بدهد.

اگر هراسان از خواب پریده، به او اطمینان دهید كه خواب رخدادی واقعی نیست و او در امنیت است.
اگر لازم باشد چراغ را روشن كنید، بغلش كنید و مدتی كنارش بخوابید.
چراغ اتاق را تا زمانی كه ترس كودك از بین برود روشن بگذارید.

اگر تصمیم گرفتید اتاق را ترك كنید، در اتاق را كمی باز بگذارید تا نور بیرون به داخل اتاق بیفتد و كودك صدای شما یا كارهایتان را بشنود.

آنچه كه باید انجام دهید
به ترسش اهمیت بدهید
اجازه بدهید در مورد آن حرف بزند. هرگز نگویید بچه‌های بزرگ نمی‌ترسند. اطمینان‌دهنده باشید. به او بگویید: « اگه بخوای كنارت می‌مونم ».

با تصورات او پیش بروید؛ یعنی اگر اصرار دارد كه یك غول در كمد لباسهایش است، كمد را باز كنید و آن را بگردید.

حتی می‌توانید یكی از عروسك‌های مورد علاقه‌اش را به عنوان محافظ خود انتخاب كنید یا به كودكتان جملات خاصی یاد بدهید كه با آن غول را ناپدید كند.

ارتباطی مطلوب به وجود آورید
زمانی كه نیمه‌های شب صدای كودكتان را می‌شنوید، نزدش بروید و او را در تاریكی آرام كنید.

بازی‌هایی را با هم امتحان كنید كه با چشمان بسته چیزهای خوب مثل بستنی یا قلعه شنی كنار ساحل را تصور كند.

از این‌ كه اتاق كودك فقط مكانی برای استراحت و خواب او باشد پرهیز كنید؛ اتاق او باید مكانی شاد و فارغ از احساسات منفی باشد.

شجاعتش را تحسین كنید
زمانی كه كودكتان بر ترسش غلبه می‌كند را بسیار بزرگ كنید. اهمیتی ندارد كه این گام چقدر كوچك بوده است. اگر او تمام شب را در حالی كه چراغ خاموش است در تختش گذرانده باشد، یك جشن كوچك بگیرید یا یك هدیه كوچك را در عوض برایش آماده كنید.

چگونه از ترس کودکان جلوگیری كنیم
خواندن كتاب و قصه، یا تماشای فیلم و سریال‌های ترسناك را برای كودكتان ممنوع كنید. یادتان باشد كه قطعاً تهدیدهایی مثل «اگر درست رفتار نكنی آقا غوله میاد تو رو می‌بره» «اگر اینکارو کردی آقادزده میاد تو رو می دوزده » را نباید به هیچ وجه بر زبان آورید.

کامل آنرا در نوار آبشاری سمت راست صفحه ، منوی مطالب روانشناسی ، مقالات روانشناسی 9 مطالعه نمائید.