گزیده ادبی :     

 بیقرار توام و در دل تنگم گله هاست

                                               آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

      مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

                                               در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

      بی تو هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است

                                               مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

      گفتم تو شيرين منی؟
                                                      گفتا تو فرهادی مگر؟
      گفتم خرابت می شوم
                                                      گفتا تو آبادی مگر؟
      گفتم ندادی دل به من؟
                                                      گفتا تو جان دادی مگر؟
      گفتم ز کويت می روم
                                                      گفتا تو آزادی مگر؟
      گفتم فراموشم مکن
                                                      گفتا تو در يادی مگر؟
      گفتم که خاموشم مکن
                                                      گفتا تو فريادی مگر؟
      گفتم که بر بادم مده
                                                      گفتا نبر بادی مگر؟؟؟؟ 

يك روز مي بوسمت

 دام دگر نهاده ام تا كه مگر بگيرمش

                                          آنك بجست از كفم بار دگر بگيرمش
آنك به دل اسيرمش در دل و جان پذيرمش

                                          گر چه گذشت عمر من باز ز سر بگيرمش
دل بگداخت چون شكر بازفسرد چون جگر

                                          باز روان شد از بصر تا به نظر بگيرمش
راه برم به سوى او شب به چراغ روى او

                                          چون برسم به كوى او حلقه در بگيرمش
درد دلم بتر شده چهره من چو زر شده

                                          تا ز رخم چو زر برد بر سر زر بگيرمش
گر چه كمر شدم چه شد هر چه بتر شدم چه شد

                                          زير و زبر شدم چه شد زير و زبر بگيرمش
تا به سحر بپايمش همچو شكر بخايمش

                                          بند قبا گشايمش بند كمر بگيرمش
خواب شدست نرگسش زود درآيم از پسش

                                         كرد سفر به خواب خوش راه سفر بگيرمش