به وب سایت پاکزادیان خوش آمدید                              welcome  to pakzadian.com                                   نقل مطلب با ذکر منابع آزاد است                             جواب ایمیل را در منوی دیدگاه بخوانید         

امروز جمعه 13 مهر 1403 , Friday 4 October 2024

             

      یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور 

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور         

      چرخ گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت 

دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور         

 

  

      

           هیچ زخمی در آدمی نیست که با گذشت زمان التیام پیدا نکند         

 

 

  

             شکست خوردن مهم نیست  مهم دوباره شروع کردن است

 

 

  

   

                      جهان بشریت به تلاش بها میدهد  نه به بهانه 

 

 

 

  

         در ذهن نیافرینمت می میرم

  از شاخه اگر نچینمت می میرم       

        ای عادت چشم های بی حوصله ام  

یک روز اگر نبینمت می میرم        

 

 

           آفت خلاقیت عذر تراشی ست ،

                                  برای موفق شدن هزار راه نرفته وجود دارد .

 

 

  

       برای حل مشکلات و گرفتاریها یک راه اساسی بیشتر نداریم :

                              دانائی مان را بیشتر کنیم تا به توانائی برسیم 

 

 

 

       دست از طلب ندارم تا کام من بر آید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر آید        

 

 

    

 

 

ایده و فکر ، برنامه ریزی و سازماندهی ، تلاش و کوشش ، استقامت و پایداری 4 عامل موفقیت اند .

 

 

 

 

                                   بحران یعنی فرصتی تازه 

 

 

 

 

          در برخورد با محیط تازه به خود فرصت دهیم ،

                                                   زمان به ما کمک خواهد کرد . 

 

 

 

         رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نمانده است و چنین هم نخواهد ماند    

 

 

 

                    در مشورت همه را به همکاری دعوت می کنیم .

 

 

 

     سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت  

      تنم  از  واسطه  دوری  دلبر  بگداخت

جانم  از  آتش مهر رخ جانانه بسوخت  

 

   

 

                          دور اندیشی آری ،   دیر اندیشی نه ! 

 

      

 

 

« مردان جوان برای اختراع مناسب ترند تا برای داوری ،

 برای اجرا مناسب ترند تا برای مشورت ،

برای پروژه های نو مناسب ترند تا امور روزمره »

                                                                     فرانسیس بیکن     

   

 

 

      بیقرار توام و  در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست         

      مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست        

      بی تو هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است

  مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست        

   

        

 

 

                         زندگی سخت است ، و من از آن سخت تر  

    

 

 

 

               لیاقت الماس شدن را داریم از فشارهای سخت نهراسیم

 

 

 

 

 

                    سه کلمه را بهتر است بیاد داشته باشیم :

                                    خندیدن ، بخشیدن ، فراموش کردن .

  

                

 

 

 

          لایق تندیس شدن هستیم ، طاقت تیشه پیکرتراش را هم داریم      

 

 

 

 

 

                   غصه خوردن بر نداشته ها هدر دادن داشته هاست    

     




بازديد امروز : ۳۷۲ مرتبه
بازديد کل : ۷,۵۰۶,۹۴۵ مرتبه

ارسال شده در ۲۷ / ۱۲ / ۱۳۸۷ در ساعت ۱۹ و ۱۳ دقيقه

گزیده ادبی :     

 

 بیقرار توام و در دل تنگم گله هاست

                                               آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

      مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

                                               در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

      بی تو هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است

                                               مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

 

 

 

      گفتم تو شيرين منی؟
                                                      گفتا تو فرهادی مگر؟
      گفتم خرابت می شوم
                                                      گفتا تو آبادی مگر؟
      گفتم ندادی دل به من؟
                                                      گفتا تو جان دادی مگر؟
      گفتم ز کويت می روم
                                                      گفتا تو آزادی مگر؟
      گفتم فراموشم مکن
                                                      گفتا تو در يادی مگر؟
      گفتم که خاموشم مکن
                                                      گفتا تو فريادی مگر؟
      گفتم که بر بادم مده
                                                      گفتا نبر بادی مگر؟؟؟؟ 

                                                                                     

 

 


 

يك روز مي بوسمت

 يك روز مي بوسمت ! فوقش خدا مرا مي برد جهنم ! فوقش مي شوم ابليس ! آنوقت
تو هم به خاطر اين كه يك « ابليس » تو را بوسيده ، جهنمي مي شوي ! جهنم كه آمدي ، من آن جا پيدايت مي كنم و از لج خدا هر روز مي بوسمت ! واي خدا ! چه صفايي پيدا مي كند جهنم ... !
يك روز مي بوسمت ! پنهان كردن هم ندارد . مثل خنده هاي تو نيست كه مخفي شان مي كني ، يا مثل خواب ديشب من كه نبايد تعبير شود ، مثل نجابت چشمهاي تو است ، وقتي كه توي سياهي چشمهاي من عريان مي شوند . عرياني اش پوشاندني نيست ، پنهان نمي شود ... .
يك روز مي بوسمت ! يكي از همين روزهايي كه مي خندانمت ، يكي از همين خنده هاي تو را ناتمام مي كنم : مي بوسمت ! و بعد ، تو احتمالا سرخ مي شوي ، و من هم كه پيش تو هميشه سرخم ... .
يك روز مي بوسمت ! يك روز كه باران مي بارد ، يك روز كه چترمان دو نفره شده ، يك روز كه همه جا حسابي خيس است ، يك روز كه گونه هايت از سرما سرخ سرخ ، آرام تر از هر چه تصورش را كني ، آهسته ، مي بوسمت ... .
يك روز مي بوسمت ! هر چه پيش آيد خوش آيد ! حوصله ي حساب و كتاب كردن هم ندارم ! دلم ترسيده ، كه مبادا از فردا ديگر « عشق من » نباشي . آخر ، عشق چهار حرفي كلاس اول من ، حالا آن قدر دوست داشتني شده كه براي خيلي ها چهار حرف كه سهل است ، هزار هزار حرف باشد . به قول شاعر : عشق كلاس اول ، تنها چهار حرف است ، اما كلاس آخر ، عشق هزار حرف است ... .
يك روز مي بوسمت ! فوقش خدا مرا مي برد جهنم ! فوقش مي شوم ابليس ! آنوقت
تو هم به خاطر اين كه يك « ابليس » تو را بوسيده ، جهنمي مي شوي ! جهنم كه آمدي ، من آن جا پيدايت مي كنم و از لج خدا هر روز مي بوسمت ! واي خدا ! چه صفايي پيدا مي كند جهنم ... !
يك روز مي بوسمت ! مي خندم و مي بوسمت ! گريه مي كنم و مي بوسمت ! يك روز مي آيد كه از آن روز به بعد ، من هر روز مي بوسمت ! لبهايم را مي گذارم روي گونه هايت ، و بعد هر چه بادا باد : مي بوسمت ! تو احتمالا سرخ مي شوي ، و من هم كه پيش تو هميشه سرخم ...
                                                                                    
 
 
 

     آب زنید راه را  هین که نگار می‌رسد

مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد         

     راه  دهید  یار را  آن مه  ده چهار را

کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد         

     چاک شدست آسمان غلغله ایست در جهان

عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد         

     رونق باغ می‌رسد  چشم و چراغ می‌رسد

غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد         

     تیر روانه می‌رود  سوی نشانه  می‌رود

ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد         

     باغ  سلام  می‌کند  سرو  قیام  می‌کند

سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد         

     خلوتیان آسمان  تا چه شراب می‌خورند

روح خراب و مست شد عقل خمار می‌رسد         

     چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما

زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می‌رسد         

دیوان شمس         

 

 

 

 دام دگر نهاده ام تا كه مگر بگيرمش

                                          آنك بجست از كفم بار دگر بگيرمش
آنك به دل اسيرمش در دل و جان پذيرمش

                                          گر چه گذشت عمر من باز ز سر بگيرمش
دل بگداخت چون شكر بازفسرد چون جگر

                                          باز روان شد از بصر تا به نظر بگيرمش
راه برم به سوى او شب به چراغ روى او

                                          چون برسم به كوى او حلقه در بگيرمش
درد دلم بتر شده چهره من چو زر شده

                                          تا ز رخم چو زر برد بر سر زر بگيرمش
گر چه كمر شدم چه شد هر چه بتر شدم چه شد

                                          زير و زبر شدم چه شد زير و زبر بگيرمش
تا به سحر بپايمش همچو شكر بخايمش

                                          بند قبا گشايمش بند كمر بگيرمش
خواب شدست نرگسش زود درآيم از پسش

                                         كرد سفر به خواب خوش راه سفر بگيرمش

 


sepide
نرو ...



ترسم اينست كه پاييز تو يادم برود
حس اشعار دل انگيز تو يادم برود
ترسم اينست كه باراني چشمت نشوم
لذت چشم غزلخيز تو يادم برود

شنيدي كه دلم گفت بمان ايست نرو
به خدا وقت خداحافظي ات نيست نرو
نكند فكر كني در دل من مهر تو نيست
گوش كن نبض دلم زمزمه اش چيست نرو
ارسال شده در ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۰ ساعت ۸ و ۴۳ دقیقه
sepide
؟؟؟؟ ........!!!!

مي بوسمت...

مگر خدا ان بالا نشسته كه مارا ببرد جهنم !!
خدا انسان نيست كه بخواهيم لجش را در بياوريم . !
خداوند مهربان است .
و بالاتر از انكه ما تصور يا توصيفش كنيم .

خوب بود . تشكر
ارسال شده در ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۰ ساعت ۸ و ۲۰ دقیقه


صفحه ي اصلي || ايميل